πατάρα

Αρχαία πόλη της Λυκίας στη Μικρά Ασία. Ήταν χτισμένη ανάμεσα στις εκβολές του ποταμού Ξάνθου και στον όρμο του Αντιφέλου. Σύμφωνα με μαρτυρίες του Στράβωνα, ιδρύθηκε από τον Πάταρο, το γιο του Απόλλωνα και της Λυκίας, της κόρης του Ξάνθου. Όπως αναφέρεται όμως σε άλλη παράδοση, οι αδελφοί Πάταρος και Ξάνθος, γιοι του Λαπαιώνα, αφού απέκτησαν πολλά χρήματα από την πειρατεία, εγκαταστάθηκαν στη Λυκία και ο Ξάνθος έδωσε το όνομά του σε ποταμό και πόλη της χώρας και ο Πάταρος στην ομώνυμη πόλη. Τα Π. γνώρισαν μεγάλη άνθηση και ήταν μια από τις έξι μεγαλύτερες πόλεις της Λυκίας. Eκεί λατρευόταν ο Απόλλων ο Παταρεύς, του οποίου υπήρχε και μαντείο ισάξιο του δελφικού. Την πόλη κατέλαβε ο Μέγας Αλέξανδρος και διόρισε διοικητή της τον Νέαρχο. Την εποχή των Eπιγόνων πέρασε διαδοχικά στην κυριαρχία του Αντιγόνου, του γιου του Δημητρίου και των Πτολεμαίων. Το 196 π.Χ. κυριεύτηκε από τον Φίλιππο E’ της Μακεδονίας. Στα χρόνια του Πομπηίου κατακτήθηκε, όπως ολόκληρη άλλωστε η Λυκία, από τους Ρωμαίους, αλλά διατήρησε την αυτονομία της ως το 43 μ.Χ. Αργυρά και χάλκινα νομίσματα της πόλης σώζονται μέχρι σήμερα. Φέρουν την επιγραφή ΠΑΤΑΡΕΩΝ, παράσταση του Παταρέα Απόλλων ή της Τύχης, τρίποδα και ομφαλό πάνω στον οποίο κάθεται κόρακας. Ερείπια της Π. ανακαλύφθηκαν στο λιμάνι Καλαμάκι, σε μικρή απόσταση από το ακρωτήριο Γεντί-Μπουρούν της Καραμανίας.

* * *

η

άροτρο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πάτος (Ι) + κατάλ. -άρα].